Koşun koşun temaşaya Aziz olan Rahman'ın binbir esmasının nur-u aynalarına... Sadırlar yarılmış, diller açılmış, kabirlerinden çıkmış her s/öz pür nur olmuş cihan aşka boyanmış, dilruba arıyor gönül gözüyle...
Söyle ey dil verilen, dillerden dil dil verilen, dilim dönmez deme, dile, dil dilim dilim olur da dile gelir, dilin bilmem deme dil birdir, gönül dildir, gönle erdinmi tüm diller dile gelir, alâ, mora karışır, en özden söyler. Gönlün kalbine var, gönül gözün aç, gönül pür nur olur aşkın nurundan... Bülbül neden ağlar, gönle ermiştir, maşukun arar gül dalında, görmüş cihanın sürmesini... özü, sözü bir olanı arar.
Gönül kırılsa o cam değil, o can, kırıldığı yerden yeniden filizlenir, sular akar sadırlardan, bir iç o can suyundan, abı hayat olur, bulursun ruh-u cemali, kuşları kanatları mı uçurur? Yok onlar da gönül erenleri, kanada erdirlmişler...
Hadi hadi koş temaşaya kim sererdi yollarına güller, allar, morlar, sümbüller, çek içine o Yusuf sarayından gelen kokuyu... Her biri La ilahe illallah diyor... Hû Baki Hû illa Hû Vedûd Hû. Ya Kerim Hû.
@ikraela
#fethiye #fethiyesennegüzelsin #Bahar #gelincik #papatya
0 yorum:
Yorum Gönder