Biz uyurken kendi kendimizin kalabalığından kurtaran Şafîk Allah ne güzel.
Gün boyunca yoruluruz.
Aklımız konuşur,kalbimiz konuşur,nefsimiz konuşur,hepsinin içinde, bir de kiprit alevi gibi şeytan konuşmaz mı?
Gerçek yorgunluğumuz da bundandır ya!
Uykuyu yaratan Rabbimize hamd olsun.
Geceyi rahmet etmiş,her can yuvasına sinmiş, kendi özüne çekilmek arzusu ile dem dem.
Gece uyanışları,kendi kalabalığından dinlendikten sonra berrak bir zihin,duru bir kalp ile bir olmaktır. Nefse:"Sen biraz daha uyu,gün açsın yer,içer,gezeriz."dedin mi?
Değmeyin keyfe!
Kıl namazını, al Kur'an'ını yüreğine oku!Gez ayetlerin,cüzlerin,burçların içinde. .Kalbinden duy,Muhammed (s.a.v) yüreğini.Duy"Benim,ben Rabbin!.."sadasını,"Gir cennetime,gir kullarımın içine!"
“Şüphe yok ki, ben senin Rabbinim. Hemen ayakkabılarını çıkar. Çünkü sen mukaddes vadi Tuvâ’dasın.”Taha suresi 12.ayet
"Ey gönül huzuruna ermiş ruh! Sen Rabbinden razı, O senden razı olarak dön Rabbine! Sen de katıl has kullarımın içine, gir cennetime!"Fecr suresi (27-30)
***
instagram @ikraela
twitter @ElaIKRA
0 yorum:
Yorum Gönder