Kavuşmak

"Kavuşmak" koydum adını bu yolculuğun... Her yolun sonu bir kavuşmak... Vuslat için dayanır insan yola... Yolda güzel olur o vakit. Kavuşmayı arzuladığının bahçesinde olduğunu bilmek ve her adımında o bahçenin sarayına bir adım daha kavuşmak, Yusuf'u özler gibi çiğerine çeke çeke saraydan esen Yusuf kokusunu öylece ayaksız, kanatsız yolu yaşamak buram buram an an vuslata ermek Züleyha'ca değil, Yakup'ca özlemek tüm ayrılıkları gideren kuru dallarına can getiren kavuşmak... Yolcuyuz, yoldayız sonu vuslat... Garibiz, gurbetliyiz beşikten mezara kadar. Gariplik duygusu bizi bizden almasın diye, eller verilmiş tutmak için, kalpler verilmiş bağlanmak için.... Hepsi hepsi bu yolculuğa dayanmak için, yolda kendimizi unutmamak için... Yoksa her birimiz anasız, babasız akrabasız yaratılabilirdik. Bebeklerimiz kucağımıza bırakılıyor İhlas suresinden şerh gibi! "Oku ayetini, gör acziyetini, unuttuysan halini bak, bir vakitler hiç birşey bilmezdin, muhtaçlısın, bir tek Ehad Allah, Samed O.... O'nun var etmesi ile varsın, tümüyle muhtaçlısın O'na ve kavuşacağın da O, hasretin, sevincin de O, haşyetin de , bir tek O'na kavuşmak ister ruhun, bu alem geçiş ve sen bir imtihansın ve eline verilenler... Yolcu ne yola sahiplenir, ne de yolda kalıcıdır... Özlem ile kavuşmak, sevgi ile kavuşmak, tayyib kavuşmak en ala vuslat olur. Estağfirullah el Azîm. Elhamdülillahi rabbil alemin. @ikraela