Yaraların Varsa Üzülme

Yaraların varsa üzülme! Elbette sağaltan var. Hani o minnacık minnacık çiziklerin olurdu, acıdı diye ağlardın figan figan annen üflerdi, öperdi, sarardı,merhem yapardı. Sonra büyüdün o ufak çizgiler kayboldu çoktan, fakat ruhuna atılan çizikler yerinde kaldı. Bazen işte bir kokuyla ya da bir sesle veya bir kelime ile yeniden kanıyorlar. Onlar kanadıkça sen yine anneni arıyorsun ! Yok işte, kalmadı mı bir üfleyen, bir merhem yok mu süren ? Bu ne derin çizik, yoksa oyuldukça oyuluyor mu? Korkma ya! "la tahzen" diyen peygamberimizin(s.a.v) sözü d/okunsun yüreğine, nefes nefes"Allah bizimle! " Tüm yaraları iyileştiren O olduğu gibi teselliyi, ümidi veren de O.
Üzülme! Hadi bir inşirah oku, sür tüm yaralarına... Yaralana yaralana büyüdün unutma! Çiziklerinin her biri bir yazı oldu, görmüyor musun? Bir ağaç gibi, her bir sayhasından binbir okunan ! Korkma yaranın en büyüğü varsa da onu temizleyecek olan ölüm de var. Hiç görmedin mi, duymadın mı,"Ya Mümît !" diye seslenenleri. Yoğun bakım odalarında, evlerinden uzakta veya evlerinde yıllarca yatalak yatanları. Her biri"ya Mümît ! "der. Mümît ismi şerifi Rahmettir, en büyük dertten kurtarır. Ölmek derdinden! Ölüme nişanlı doğarız, bilmeden. "Ölüm güzel bir şey, budur perde arkasından haber, güzel olmasaydı ölür müydü peygamber! "diyen şair gibi hamd edelim, ölüm sancısı ile yaşanan bir ömrün sonunda cennet baki bir bahara kavuşalım inşaallah, rızaya erenler saffına... Ta şehrin öte yakasından gelen adam gibi şahit/şehit olalım inşaallah.
@ikraela
 #esmaulhusna #Mümît #ölüm #ahret