Yağmurlu havalar insanı evine/içine/kalbine sindirir. Her damla yüreğine düşer,yüreğinden düşer,yağdıkça ferahlar,kendi kendine bir kriz gibi korksa da çoğunlukla bu gökkuşağı müjdesidir.
Duygulanmak bulut gibidir,kendi içinde siyah ve beyaz bulutların olur ve onlar çatışır,yıldırımlar da düşer yüreğinin göğünden,gürlemeleri de duyarsın homur homur homurdanır da,şimşekler çakar zihninde.
Yağmalısın,yağmalısınki açmayı bekleyen tomurcukların açılsın,sırası vardır bilirsin,uykuya bıraktıkların onlara değse de duygun onları açmıyacaksın,öyle ketumsun işte,vaktini beklemek gerek değil mi?
Gelincik söz verir her ilk baharda uyanacağım diye,sen de sözünde dur,açma her sözü!
Şimdi vakit yatsı,ihtiyarlık ve hastalık hali,derinleştikçe gece kabrin b/eşiği,o vakit uyur ne varsa kefenini giyerek... Vakit çay vakti,uykum kaçmaz diyenlere,yağmur ve çay ne güzel ikili... Muhabbet deminde yağmurlarınız olsun...
@ikraela
0 yorum:
Yorum Gönder