Kuş diye birşey yaratılmış olmasaydı uçmanın ne olduğunu bilmeyecek miydik biz?
Halbuki gök insan ruhunu çekiyor,uçmak hissi uyanıyor,ruh yürek ile uçabiliyor,duyabilen yürek ile... Deniz de çekiyor insanı,hiç balıklara şahit olmamış olsakta... Yüzmek en çok da teslimiyet ile! Korkan çırpınıyor.Korku bilmeyen çocuk, yüreği ile bir çırpıda yüzebiliyor. Deniz sanki göğün somutlaşmış hali gibi.Göğü ne kadar da somut olarak görüyor gibi olsak da ele avuca gelmeyen birşey, içindesin birsürü dalgaların,frekansların içinde...
Biz bizim için yaratılmış oksijen tabakasının içindeyiz. Korunuyoruz ve yaşatılıyoruz. Fakat içindeyiz,bir göğün içinde,nur ile mavi yüze kavuşan...
Ya Müheymin ya Azîz ya Azîm izzet ve şeref Senden,Senin verdiğin izzet sönmez Sen dilemedikçe. Hor görülürken İnsan,hatırlanır birşey değilken Sen izzet verdin ona,ruhundan üfledin,esma öğrencisi ettin,kelimeler bahşettin. Doğru duraklarının önüne set olan şeytan her an izzetimizi ç/almak istiyor bu aşikar. Elbette ki ihlaslı kullarından o izzeti ç/alamayacak. Yusuf kuyuda da sarayda da zindanda da hep izzetliydi... Bizi de verdiğin izzete sadık eyle âmin ya Muîn ya Azîz ya Ğafur-ur Rahîm ya Ğafur-ur Vedûd Allah.
@ikraela
0 yorum:
Yorum Gönder