Görüntü kırılıyor nadir de olsa zaman zaman,sanki gördüklerim bir film de ben onun özel seyircisiymişim gibi! Sevdiklerimin yüzü kristalleşiyor,çatlıyor,dağılıyor.Bir perde varmış da onu çekip görebileyim diye uğraşıyorsun.Yok göz kapaklarını kapatıp açıp sanki yağmurda ıslanan araba camını temizler gibi yoğun uğraşıya giriyorsun.Yok görüntü bozuk! Sanki sen güzel görüyorsun da bozulan karşıdaki görüntü gibi bir yanılgı oluşuyor.Halbuki bozulan senin görüşün. Televizyonda olurdu,ekranda yayın bozulurdu.Eskiden direkt anten ile oynama vardı.Kesin anten yerinden oynamıştır diye çatıya çıkılır biri anteni çevirir,ötekine "oldumu oldumu,düzeldi mi?"diye seslenirdi.Öteki :"Yok yok olmadı,dur dur,ya niye oynattın tam olmuştu..."gibi gergin haller oluşurdu. Alıcı bozulurdu ya da verici vs... Ne kadar da biz! Dokunduğumuzu hissedebilmesek kendi varlığımızı dahi somut algılayamayacağız. Ne acaip değil mi? Algılayamadığımız vakit tüm düzen bozuluyor. Alıcılar vericiler... Hem seyircisiyiz hem baş rolde ki oyuncusuyuz kendi hikayemizin... Ya Vedûd-ur Rahîm A'lâ...
@ikraela
#Algı
Kendini göremeyen yüz,kendini göremedikçe bilemeyen,tanıyamayan yüz!Yüz kendini özler mi?Kendini özleyen yüz ayna ister.Ayna nesnedir,yansıtıcıdır,anlatır.İnsan her gördüğünü yansıtıcı ve anlatıcı görür ise kendini görür,kendini bilir,kendini tanır.
0 yorum:
Yorum Gönder