Kendini göremeyen yüz,kendini göremedikçe bilemeyen,tanıyamayan yüz!Yüz kendini özler mi?Kendini özleyen yüz ayna ister.Ayna nesnedir,yansıtıcıdır,anlatır.İnsan her gördüğünü yansıtıcı ve anlatıcı görür ise kendini görür,kendini bilir,kendini tanır.
Aynı değil fakat aynı güzellik.
Gül fidanı olan saksımın içinde biten semiz otu,her yerde bitebiliyor,heryerde kolayca yetişiyor diye önemsiz,hayret edilesi değil değil mi? Kendini aşikar ettiğinde kıyamadım koparmaya suladıkça coştu fakat gül fidanın da ona nispeten yaprakları sarardı.Karar verdim salatama taze taze can olabilecekken yerinden koparmaya,gece tezgahın üzerine yıkayıp koymuştum.Çiçeğini açmış sabaha dek. Âmâ ne güzeller...Güzelliği müjdelerler.Kim bir demet semiz otunda mini mini sarı çiçekler ile böyle latif sevindirir? En seven değil mi? Ya Vedûd Allah öyle Ğafur öyle Rahîm... Güzellikleri beslemek elimize/kalbimize verilmiş tercih bizim... Bazen bir güzellik diğer güzellikten daha hızlı gelişir.Daha kolay gelişen zor gelişecek olanı sarmalayıp yutmasın diye,güzel dahi güzele bilmeden zarar vermesin diye ayrılmasında fayda var.(Ya da bir parentez gerek.Bu konu içinde fakat bu konuya bağlı değil,kendinden bağımsız bir güzellik,fakat aynı değil,aynı değil fakat aynı güzellik.)
@ikraela
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder