Ne zaman bir hakikat açılsa bağrıma, iki değirmen taşı arasında kalmış gibi hış oluyorum

Ne zaman bir hakikat açılsa

bağrıma, iki değirmen taşı arasında kalmış gibi hış oluyorum.Anında kumlarımı toplama telaşına düşüyorum.
Yeniden kalkar mıyım umuduyla...
Ne zaman söz yağsa dalgalarca kayıp gitmesin diye acele ediyorum.Ben topladıkça onlar çoğalıyorlar.Çoğaldıkça hepsini tutamıyorum.Dur diyeceğim fakat yok istemiyorum.Aksın istiyorum. Fakat bir yerde duruyor.O vakit en başta ki elimden çoktan kayıp gitmiş oluyor. Telaşlanıyorum,avcumdakileri kaybetmeden nasıl bulacağım ki onu derken tam unuttuğum yerde tekrar buluyorum.
Hepimiz hakikat yolcusuyuz.
Arazları esma ile okuyunca hakikatin öğrencisi oluyoruz.
Kıyı ne vakit ki her zaman içindekini demez,diyemez, kemali ile diyemez,önce bir dem gerek sonra bir üfleyiş sonra bir coşmak gerek, köpük üste kalır söner,kıyıya kabuk vurur.İnci hep içte kalır,kamil olan inciyi bulmaya gider...
Adem'in esma ile okuyuşudur o .Rabbin Adem'e,adam olana öğrettiği meslek.Kibir eden a'raz'a takılı kaldı, doğrunun önüne ateş oldu.
İkra Ela
#instagramyazılarım
@ikraela
#nedenselamdankoptuk