Kendini göremeyen yüz,kendini göremedikçe bilemeyen,tanıyamayan yüz!Yüz kendini özler mi?Kendini özleyen yüz ayna ister.Ayna nesnedir,yansıtıcıdır,anlatır.İnsan her gördüğünü yansıtıcı ve anlatıcı görür ise kendini görür,kendini bilir,kendini tanır.
Cemil esma-i Hüsnasını tefekkür
(İbrahim süresi 34)
Sen Cemîl olmasan güzele güzel denebilinir miydi?
Akıl da küserdi,kalp de,dil hiç açamazdı sözünü...
El aşk ile koşamazdı,ayak diretirdi gitmemek için, hüsran olurdu yer hüsran,sümbülüne kavuşamayan acı,zehir soğan gibi kalırdı.
Sen Cemîl olmasan hangi güzel güzelce toplanırdı.
Sen Cemil olmasan kalp ağlardı, Yusuf'u bilen kalp ağlardı, ağ düşerdi gözlerine, bir Yusuf libası açsa "Yusuf'un kokusunu duyuyorum."derdi.
Yusuf görmek için eşrefli sofralara konuk olanlar Yusuf'un cemalinden parmaklarını kestiler.Kan aktı yüreklerinden...
Sen Cemal'sın,Cemil'sin,öyle güzel ki güzeli yaratman bir rayihası tam ciğere işliyor.Özüm dedirtiyor. Ruhum dedirtiyor.Ah!
Subhan-ı A'lâ Cemil ey! Üflediğin ruhumuz ile duyur aşkın sevgini ey,Vedûd'um ey!
İkra Ela
#instagramyazılarım
#esmatefekkürlerim
@ikraela
Cumamız Rabbimizin Cemil ismi ile cem olsun.O Cemil olmasa biz nereden bulurduk güzel güzel toplanmayı.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder