Hayat boşluk kabul etmez derler ya!
Fakat boşlukta rahmettir Rabbimizden,kanatlarımızın kendimizden sanıp da kendimizi kaybetmeyelim diye!
İnsan her an içinde ve dışında bir şeyler açmasını ve parıldamasını ister,bekler.Boşluğu kabul etmez,anında sarsılır,dibe düşmüş gibi korkuya kapılır o an anlar kanatlarını,ruhu çırpınmaya başlar.
Uçak ile yolculuk yaptığımızda bu duyguyu daha iyi anlarız.Yoğun olarak bir şeye bağlanmış isek,onun ile kalbimiz heyecana geliyor,harekete geçiyor,istikamet alıyorsa onun hayatımızdan kopması ile aynı boşluk hissini duyarız.Her an Rabbine bağlı yürek boşluğa düşmez.Ufak sarsıntılar geçirir fakat boşluğa düşüp yanmaz.
Boşluklarını bir işten bir işe atılarak aşar. İşleri de sözleri de boş olmaz.En başta Bismillah ile başlar,Allah ismi ile hareket edebildiğinin bilinci iledir işleri.Her işinde zikir de fikir de şükür de anlam da hak da hakikat de vardır.
Zikri zaten hiç boşluk bırakmaz kalbinde.
İçinde parlayanlara,sönenlere,kaybolup gidenlere takılıp kalmaz.Daima ruhu Rabbine yönelir, Rabbinden ister... Bilir ki rahmettir onlar,parlaması da sönmesi de..Baki olan Rauf - ur Rahîm'den...
ikra ela
instegram
@ikraela
@ikraela
0 yorum:
Yorum Gönder