Omuzumdaki Kuş

Korku ve ümit arasında uçabilmek kuşların şehadeti...Kanatlarındaki inanılmaz sanatı görünce, Muazzam Rabbimize bir kez daha, bir kez daha her kuşun uçuşu ile hayran oluruz.
Gök gürültüsü, şimşek oluşumu gibidir, uçabilmek oluşumu...
Pencerenin önünde çayımı yudumlarken, yine çayımla dem halindeydim. Tülün ardından dışarıyı seyretmek bana gerçekçi gelmiyor. Gökyüzünü ve kuşları daha iyi hissedebilmek için perdeyi kenara çektim.
O çırpınış süzülme muhteşem Mükemmil olanın imzası Hû...Kuşlar Rahman'ın sanatı ile bu kadar güzel, latif uçabiliyorlar. Çocukluk sevinçlerim uyandı yeniden, gençlik çırpınışlarım sonra, çırpınıyordum, kanatlarımın olduğunu hissediyordum fakat korkuyordum.
Her şey o kadar mükemmelken birden bire soluyordu. Bebeklerimi gül goncası gibi severken, onların hasta olmasına dahi tahammül edemeyen bir çöküş içindeydim.
Rüyalarımda tıpkı şu satırları yazarken baktığım manzara yeriydi. Fakat gece, sokak ışıkları var, ben öyle koşuyorum ki, çırpınıyorum. Bir an da havalanıyorum, bir sekiye, bir sokağa, bir çatının üzerinde buluyorum kendimi...
O uçuş paraşüte heveslenip de asla cesaret edemediğim bir duygunun hali miydi? Paraşütle uçan kendini ne kadar uçmuş hissedebilir ki?
Anlamı arıyordum ,kendi anlamımı arıyordum, Rabbimi arıyordum...İçimdeki tüm şüpheleri silecek bir arayıştı bu...
Tıpkı havada uçan kuşlar gibi çırpındım...süzüldüm..."boşluğa düştüm tam!" derken, yeniden çırpındım, bir dal buldum, bir çatı altı, acıktım bazen bir serçe oldum pır pır yürekli korktum yükseklerden, bazen şahin gözlü de oldum hani! Karga da oldum bazen, kuzgun da oldum yanımdan geçeni hiç umursamadım, martı da oldum atılan ekmeğe hemen koşan, tavuk da oldum bazen ümitlerimin kesildiği yerde bık bık, sinek de oldum zerre zerre kan aradım can bulmak için, sineğin kanatları yok mu? Bir küçük derdin peşine düştüm, sinek gibi vız vız dolandım. Buldum mu bir açık durur muyum tam isabet aldım kanı!
Şimdiler de bülbül sevdalıyım, güle aşık ya o! Ne güzel kuş, onun en renksizini gördüm sonbaharda...

Ya Mükemmil ne güzel, gülün omuzuna bülbülü yazan Hû...

             

Arada yarasa kuşu da olurum ben gecede derinleşir gözlerim bazen gider en olmamış meyveyi yerim. Viran da olur benim evim baykuşlarım gelir omuzuma, "Yıktın yine kendini uyan!" der. "Kalk gece de olsa kalk, yeter ki çöreklenme, çırpın! Bak virane de olsa vardır hakikat çiçekleri! Hadi uyan aç gözlerini, gözelerini, duaya dur, Rabbin açsın gözelerini Hû..."

Bal arısı kuşu ol! Kimse ona kuş demez, fakat pır pır kanatları var, hızı tarifsiz,  Mükemmil olandan. Ne güzel Mükemmil Hû!
Zikreder o ya Mükemmil ya Zakîr,ya Kaviyy,ya Mütekellim Hû....
★
İsrâ, 13. ayet:" Biz, her insanın kuşunu (işlediklerini, yaptıklarını) kendi boynuna doladık, kıyamet gününde onun için açılmış olarak önüne konacak bir kitap çıkarırız."
★
Evet anladım, bal arısı kuşu da olsa omuzunda, bal ırmaklarına kavuşsan yaptığın hakikati haksızlık yaparak mahvetmeyeceksin...
Ya Allah Hû
Özden oku anla! Kendi nefsime dedim!

                               ikra ela

                           instagram @ikraela