'orman kalpli şehir' isimli çocuk masalı hakkında yorumum.
Bana bizim şu yeşilçam filmlerindeki zengin fabrika sahiplerinin ya da mevki sahibi mütahitlerin fakir, garip, iyi halka yaptıkları zulümleri hatırlattı. Kitapta ormanı istila etmeye çalışan aç gözlü çıkarcı belediye başkanına yaptığı kötülükleri hatırlatmak ve onu bundan vazgeçirmek çabası var. "Aslında yapılan bir zulmü kişi en çok kendine yapar, yaptığı her kötülük ona sıkıntı olarak geri döner, vicdanı susmaz, zaman ile yaptıkları ona karabasan olur." demek istiyor. Ayrıca orman gibi insanların hayatını da çıkarları için sömürenler tüm mahlukata zulüm ediyor, işkence ediyor, hiç biri kendi fıtratında kalamıyor... Bunu anlatırken büyü meteforu kullanılmış. Çünkü torbadan, yani yapılan yanlış bir işin içinden kız çocuklarının ağlaması, gençlerin hiddeti, ihtiyarların çaresizliği çıkıyor. Hatta bir dahaki sihirde tavşanın hayatını kurtarmak için çabası gösteriliyor. Kerim kitabımız Kur'an " zulüm iyice yayılırsa, bunun ta masumlara kadar dayanacağını" bildirir. Bunun gibi bu masal kitabı da zulmü meteforlar ile anlatmaya çalışmış. Bu bir hakikattir ve hakikat ölmez, insanların yaptıklarının sonuçları vardır. Yani belediye başkanına "Bak sen bunları yapıyorsun fakat bu yaptıkların bu kadar zulme neden olacak" diyor. "Bu işin sonunda torbadan bunlar çıkacak ve sen vicdan azabından kurtulamayacaksın." diyor. Kitabı bu açıdan değerlendirir ve gösterdiği meteforun ana fikrini açıklarsak çocuk rüya, karabasan, büyü gibi kavramları daha hakikati ile kavrayabilir.
@ikraela
0 yorum:
Yorum Gönder