Hiç yokken sürpriz bulur mu kuş kendini? Yumurtanın içinde nefes bulmuşken. O nefesin içinde kanatlarının yaratıldığını, O kanatları bekleyen bir göğün varlığına İnandırabilir miyiz ki?
Beden kozasından ayrılırken insan nereden bilir, kendine inşaa olmuş binbir nakışlı kanatları? Dünya kozasından ayrılınca...
Ölüm son değil ki! Bebek olduğu dünyadan ayrılınca ağlar, gözü perdeli, olmalar eşiğinden olmalar beşiğine düşmüştür. Her olması yeni bir başlamadır. Her başlama yeni bir olma... Süt içerken de zorlanır, yorulur, uyur. İlk dişi çıktığında da nasıl çiğneyeceğini bilemez ki, yorulur, döker, tükürür, saçar... İlk adım atması sancılıdır, sürünür, düşer, yaralanır. Adım atar, biter mi ki olması, yok bitmez... Y/ol da dır.
SubhanAllah muhteşem yaratan. Cuma salatımız kanatlansın her Hakkı bilmek isteyene... Estağfirullah el Azim. "Elhamdullillahi rabbil alemin"
@ikraela
0 yorum:
Yorum Gönder