Bir çiçeğe bir bardak suyu veren ne güzel...
Bu bardakta bir ihtiyar,bir genç bir de bebek remzi var...
Öyle güzeller ki,A'lâ'sın Rahman Rahim Hâlık'ımız. Bize dilleri ne latifte anlatansın.Hayran bu yürek imzalarına,mühürlerine,tecellilerine!
Ne güzeldir değil mi ömrümüzde susamış bir ihtiyara sevgi ile bir bardak su taşıyabilmişsek ya da çaresiz ağlayan dudakları kurumuş bir bebeğe bir iki yudum su içmesine vesile olmuşsak veya ergin bir gencin susuzluğuna pınar olabilecek kaynak edilmişsek ne büyük şükür nedeni!
Yerinden koparılmışa sağlam bir yere oturtmuşsak ne güzel?
Sanki Duha suresini okur o an!
Yetime/yetimimize kahretmemeyi ve ama güçten mahrum,eli ile almayacak kadar aciz olan sefillerimizi azarlamamayı öğütler.Onların aczleri ile istemeye utandıkları halde onlar daha isteme aczine düşmeden onların ihtiyacına seferber olmayı nasip etsin Rabbimiz bizlere.Onların gözlerinden taşan sevinç Rabbimizden nimettir bize.
'Ve ama Rabbinin nimetini anlatta anlat!"(Duha suresinin son ayeti meali) der Rabbimiz...
Anlatmalı arza,semaya yükselecek zikirler ile,sağır kulağın dahi kalbinden duyacağı sevgi ile,görmeyenin en latif işiteceği dil ile,umudu anlatmalı,vazgeçene:"Rabbin sana darılmadı veda da etmedi."(Duha suresinden)de!
Ve Semî O Basîr O Hadî O,Onun göstermesi ile görmeler Onun işittirmesi ile duymalar,Odur emanet eden emanet sahibi Hû... @ikraela
( Fotoğraf #Gül / den bacımın gül kalbi ile çekiminden. #İzmir )
Kendini göremeyen yüz,kendini göremedikçe bilemeyen,tanıyamayan yüz!Yüz kendini özler mi?Kendini özleyen yüz ayna ister.Ayna nesnedir,yansıtıcıdır,anlatır.İnsan her gördüğünü yansıtıcı ve anlatıcı görür ise kendini görür,kendini bilir,kendini tanır.
0 yorum:
Yorum Gönder