Kendini göremeyen yüz,kendini göremedikçe bilemeyen,tanıyamayan yüz!Yüz kendini özler mi?Kendini özleyen yüz ayna ister.Ayna nesnedir,yansıtıcıdır,anlatır.İnsan her gördüğünü yansıtıcı ve anlatıcı görür ise kendini görür,kendini bilir,kendini tanır.
Ses
Ey bizim öğreten Rabbimiz, öğretip onu hayat eden Rahman Rahîm Rabbimiz...
Sensin bize ses veren.Biz nereden bulurduk bir ses,rahmet rüzgarlarının içinde gizlenen her bir hazine gibi yağarken ruhumuzdan kelimeler? Nakış nakış oyalanır yüreklerde,bazen tebessüm olur,bazen göz yaşı,ellere düşer de dua olur yükselir.
Ya kalsaydı kelimelerimiz kalbimizde,yıllanmış taş plaklar gibi sessizce,bulur muydu uyandıracak bir latif tecelli?
Rabbimiz seslerimiz tükenmeden ziyan olmaktan koru onları, boşa akmaktan,boş boş konuşmaktan,hakikati ile konuşsakta onu boşu boşuna sadece konuşmaktan! Aktığı yerde tohumlara can suyu olacak kelimelerden nasip et,kuruyan yüreklere su olacak akıcılıkta,rüzgarlar gibi uyandıran,bal arıları gibi ruhta lezzet bırakan kelimeler...
Ya Mütekellim Hû!
@ikraela
#gönültefekkürlerim
#Fethiye
#Muğla
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder