Bazen kelimelerim ilkokul birinci sınıfta ki çocukların teneffüse koşması gibi koşuyorlar,içimde ki odadan...
Her biri bin neşe ile toplanıp halkalanıyorlar.Cem oluyorlar.Cümle oluyorlar,"Aç kapıyı bezirgan başı,kutu kutu pense,arkadaşım Ayşe yüzünü dönse!"oluyorlar.Şeffaf oyunculuk edilmeyen saf oyunu anlatıyorlar.
Ne güzeldi değil mi,oyunculuk edilmeden oynadığımız saf oyunlar? Arkadaşımızın yüz çevirmesi ise en acı gerçeğimizdi.Yüzünü çevirdiyse ağlardık biz!
Ah!Kelimeler,kalbimizin minnak,kelebekten çocukları, onlar da bir olacak cemali aramakta,muhattap aramakta,cümle olup anlamı anlatmak derdinde.
Rabbimiz en güzel isimleri ile kelimeleri kanatlandırsın kalplerimizden,saf,arı duru oyunculuk etmeyen...
Ya Hû illa Hû Baki Hû...
İkra Ela
#instagramyazılarım
#gönültefekkürlerim
@ikraela
#nedenselamdankoptukbiz
Kendini göremeyen yüz,kendini göremedikçe bilemeyen,tanıyamayan yüz!Yüz kendini özler mi?Kendini özleyen yüz ayna ister.Ayna nesnedir,yansıtıcıdır,anlatır.İnsan her gördüğünü yansıtıcı ve anlatıcı görür ise kendini görür,kendini bilir,kendini tanır.
0 yorum:
Yorum Gönder