Saldırmak!

Dün evimize araba ile yarım saatlik uzaklıkta bir gölete giderken,tarla içinde üç dört tane iri köpek,üç dört küçük köpekle birlikte olan az büyük bir köpeğe saldırıyordu.
Eşim hemen arabayı dudurup,hem bağırıp,taşlayıp o köpeğin kurtulmasına neden oldu.
Ben sadece tv.de belgesellerde şahittim bu duruma.İlk defa canlı şahit olmak dehşet verici...
Bu durum ki o anda sadece o başıboş köpeklerin hali idi.
Fakat bir çaresizin,güçlülerin ortasına düşmüş ve didilmesi görseli vicdanıma bir milyon çizik attı.

Âh! Âh ettim!
Gözlerimizin önünde masumları didik didik edilmeleri aklıma geldi,evet kula kulluktan,nefse kulluktan canavarlaşmışların masumların en zayıf hallerinden faydalanarak saldırmaları...
Ya da en basiti bazen hiç istemeden şahit olduğumuz çevremiz içinde nefsi ile hareket edip,bir de güçü elindeyse zayıf olana dili ile de olsa saldıranlar aklıma geldi.
Ben o durumlarda ne yaptım?
Ben de o duruma katkı yaptım mı?
Ya da sadece kendimi küçük hissedip o küçük köpekler gibi seyirci mi oldum?
Sadece seyirci kalmanın vicadana attığı çizikler inanılmaz kötü!!!
Ya ortak olmamız o vahşete ve derin pişmanlığın verdiği ateş!
Evet bunlar zulmün görseli basbas bağıran!
Fakat o görselden ben başka birşey de anladım!
İnsan kendini bilmediği zaman,insanlara kulluk ettiğinde,nefsini büyütüp gücü elinde tutanlar tarafından bir anda didildiğinde insan olduğunu hatırlıyor ve kendinde ki köpeklik ölüyor.İnsan olup insan kalma yolu açılıyor.
Tabi ki bin defa didilese de bunu anlamayan nefsine kul olmuş olanlar var,yine köle olacakları canavarları kendileri gönüllü ararlar.
Ey bizim Cebbâr Rabbimiz Sen bizi nefsimize bırakma,başımıza ne dert geliyorsa kendi yaptıklarımız yüzünden.Cebbâr'sın,Kahhâr'sın bizi daima doğru yolunda olanlardan eyle.Bizi nimetlerine kavuşanların yoluna kavuştur,gazaba ve sapkınlığa ulaşanların değil!Amin ya Muîn.

ikra ela

instagram @ikraela